Prag’ın Kuzeyli olduğunu hatırladığı bir mevsimde, dar zamanlarda, dar sokakları adımlayan, önce gölge, sonra gövde silinmeye yüz tutmuşken, ıslanmaktan korkmuyorken üstelik… Sokak lambasının ışığında ıslak sokakta, yanından geçip gidilen, fark edilmeyen, yüz verilmeyen, soğuğun bir parçası, yüzü unutulmuş bir hayalet gibi, Kafka adımlarıyla yürüyen, sokağın, şehrin ve hayatın karanlık tarafında kararsız adımlarla…
Soğuktan belki aşktan, yağmurdan belli ki özlemekten yavaşlayan zaman, ağırlaşan hava, suskunlaşan şehir, bulanıklaşan gövde, kaybolan gölge, savrulan ruh… “Bir şehir nasıl üşür?” diye soranları cevaplar Prag…Bir şehir nasıl suskun teslim olur geceye? Ve bir aşk nasıl anlatılır? Sokak lambası ışığında yürürken, akılda O’ndan başka hiçbir düşünce kalmamışken? Var olmak bir başka şehirde, yok olurken Prag’da ağır ağır… Ama neden?
Soğuktan belki aşktan, yağmurdan belli ki özlemekten yavaşlayan zaman, ağırlaşan hava, suskunlaşan şehir, bulanıklaşan gövde, kaybolan gölge, savrulan ruh… “Bir şehir nasıl üşür?” diye soranları cevaplar Prag…Bir şehir nasıl suskun teslim olur geceye? Ve bir aşk nasıl anlatılır? Sokak lambası ışığında yürürken, akılda O’ndan başka hiçbir düşünce kalmamışken? Var olmak bir başka şehirde, yok olurken Prag’da ağır ağır… Ama neden?
Yorumlar
Yorum Gönder